به جای قهر با «بازیگری» یا جوگیرِ آن شدن، دنبال فرصت باشیم برای خارج کردن بازی از دست «بازیگردان»!
وبلاگ گلاسنوست: مجتبی واحدی به‌درستی نقش کاندیداهای انتخابات ریاست جمهوری ۹۲ رو در «رفسنجانی، مشایی و احمدی‌نژاد: بازیگر یا بازیگردان!؟» یادآور شده. به نظر او، کاندیداهای ریاست جمهوری بازیگران صحنه‌ای هستند که بازیگردان اصلی آن آقای خامنه‌ای است. به نظرم حرف کاملاً روشنی است: حتی به نظر من، خود ما هم علاوه بر کاندیداها ــ چه رأی بدهیم و چه از صحنه کنار بکشیم و رأی ندهیم ــ بازیگر صحنه‌ای هستیم که بازیگردان آن رهبر است. فعلاً دست بالا داشتن وی از نظر امکانات پروپاگاندایی، نظامی، امنیتی، پشتیبانی و سازماندهی سبب میشه که بتونه برای حالات مختلف بازی ما فن بدلِ آماده داشته باشه و صحنه رو اون طوری که میخواد مدیریت کنه؛ اما البته این رو هم بگم این دلیل نمیشه که «آقا» توی بازیگردانیش هیچ خطا یا اشتباه محاسباتی نکنه و مثلاً برا یه لحظه کل بازی از دستش در نره!
نکتهٔ مهم اما اینه که بازیگرا همیشه تا آخر بازی
لزوماً اون نقشی رو که بازیگردان ازشون توقع داره رو بازی نمیکنن و از یه جای بازی
ممکنه یه‌دفعه خودشون بازی رو از دست بازیگردان اصلی خارج کنن؛ همون‌طور که این اتفاق
در سال ۸۸ هم افتاد و همین بازیگرا (چه رأی‌دهنده و چه کاندیداهایی که هنوز هم محصورند)
از یه مقطعی دیگه خودشون بازیگردان شدند و بازی رو از دست بازیگردان اصلی آن خارج کردند؛
طوری که تونستند نتیجه‌ای بیسابقه رو رقم بزنند و هم برای نظام بزرگترین افتضاح مشروعیتی
رو در چشم مردم دنیا و مردم ایران رقم بزنند و هم موجب بزرگترین شکاف هویتی و دوشقه
شدن بازیگردانان جزء و مسئولانش شوند؛ ضمن اینکه دو تا از عاملین اصلی اون نظام رو
از اردوگاه اونا خارج و به اردوگاه خودشون منتقل کنند!
به نظرم هنوز زوده که بگیم چون قراره تو این نمایش
بازیگر باشیم و نه بازیگردان پس از همین حالا همین نقش بازیگری رو هم رد می‌کنیم یا
بر عکس تحت هر شرایطی نذر کردیم که حتماً باید بازی کنیم.
باید منتظر تحولات باقی ماند. اگه توقع دارید که
بازیگردان اصلی مفتی‌مفتی بیاد از همین اولِ بازی بگه چون شما خیلی خوشگلید بفرمایید
خودتون بازیگردان بشین، من هم دُمبمو میزارم رو کولم و میرم می‌شینم یه گوشه بازی شما
رو تماشا می‌کنم، باید بگم که این اتفاق هرگز نمیوفته! اگه قبول داریم انتخابات تو
این رژیم یه بازی هست و ما هم نهایتاً خیلی بکنیم می‌تونیم بازیگرش باشیم، به نظرم
به جای هر گونه پیشداوری ــ که من حتماً الا و لابد میخوام بازی کنم یا نه من اصلاً نمیخوام
بازیگر باشم میخوام منو از اول بازیگردان کنید! ــ بهتره موقعیت رو با آرامش و پرهیز از جوزدگی عوامانه یا تعصب ایدئولوژیک رصد کنیم و با‌دقت دنبال پیدا کردن منافذ
خط دفاعی بازیگردان اصلی برای وارد کردن ضربهٔ بعدی باشیم. زندگی یعنی مبارزه؛ برای به دست آوردن نداشته‌ها و حفظ داشته‌هامان!
این هم خطاب به رهبر عظما و فرزانه و عالیقدر و از این حرفا:
«آقای خامنه‌ای بازی تازه شروع شده: بچرخ تا بچرخیم!»
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر